Waargebeurd verhaal: Een man in het metrostation van Washington D.C. begint 's ochtends tijdens de spits op zijn viool te spelen. Hij speelt in ongeveer 45 minuten tijd zes klassieke stukken van Bach. Aan het einde van zijn 'concert' heeft hij 32 dollar opgehaald en hebben eigenlijk alleen kinderen hem een blik waardig gegund. Een bijzonder verhaal? Het lijkt van niet, totdat je
het hele verhaal leest. Kan ook via google translate natuurlijk. Moraal van het verhaal: Hebben mensen eigenlijk wel oog voor mooie dingen wanneer ze ermee in aanraking komen? Hoeveel moois mis je eigenlijk wel niet, simpelweg omdat je er niet op gewezen wordt?
